فصل ششم: شیوه رفتار امام (علیه السلام) با دشمنان

پس از قرن ها انتظار وتحمّل رنج، سرانجام روزگار ستم وتاریکی ها به سر آمده، پرتو خورشید سعادت، نمایان می گردد وشخصیت بزرگی که با یاری الهی، بنای زدودن آثار ستم وجور را دارد، ظهور می کند. آن حضرت، دست به اصلاحات گسترده ودگرگونی های بنیادی در دو بعد معنوی ومادی می زند وجامعه بشری را چنان سامان می بخشد که خشنودی خداوند را در پی داشته باشد.
در این میان، اگر اشخاص، احزاب وگروه هایی بخواهند با ایجاد مشکلات، مانع این قیام عظیم شوند یا با اخلالگری حرکت قیام او را کند نمایند، دشمنان سرسخت بشریت ودین الهی محسوب می شوند وکیفر آنان جز نابودی به دست قدرتمند حضرت مهدی نخواهد بود.
افراد اخلالگر در انقلاب امام، کسانی هستند که دستشان به خون بشریت آلوده است یا انسان های بی تفاوتی هستند که در برابر جنایات تجاوزگران، سکوت پیشه کرده، ولی در برابر حضرت، پرچم مخالفت برمی دارند ویا کج فهمانی هستند که درک خود را بر سخن حضرت برتری می دهند. طبیعی است که باید آنان با قاطعیت تمام سرکوب شوند تا جامعه بشری برای همیشه از شرّ آنان مصون بماند. ازاین رو، روش وسیاست حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه) با آنان بسیار قاطعانه وبدون اغماض است.

فصل پنجم: امدادهای غیبی

مستحضریید که اخیرا بعضی از نفرات در سخنرانیها و یا سایتها جملاتی بیان داشتن از اینکه ما بار حضرت را کم کرده و یا برای او منابع مالی تامین میکنیم و یا مدیرانی برای حکومت او تربیت میکنیم که تمام اینها واقعا یک توهین به محضر آن قطب عالم محسوب میشود او که لنگر زمین و آسمان است و به اذن الهی تمام ملائکه و جنیان از مومنین و نیروهای غیبی تماما در خدمتش هستند ،او که به طرفه العینی تمام خاکهای عالم را طلا می نماید ،او که لشگریانش از ملکوت تا زمین در صف هستند و یا او که تعدادی از اصحابش با ظهور او رجعت می نمایند و از بهترینهای خلق هستند  خدمتش خواهند کرد چگونه است که این حرفهای ناپخته و ناصواب بر دهانها جاری است .

هرچند در روایات بسیاری، جنگ های پس از ظهور حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه) به نیروهای رزمی ای نسبت داده شده است که از سراسر جهان به یاری حضرت می شتابند، امّا پیروز شدن بر تمام جهان، با توجّه به پیشرفت علم وصنایع نظامی قبل از ظهور حضرت، کاری دشوار ومحال است؛ مگر آن که به رهبری شخصی که از سوی خداوند یاری می شود، انجام گیرد.

فصل چهارم: جنگ های حضرت

از آن جا که هدف از قیام حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه) برپایی حکومت الهی در سراسر جهان ونابودی ستم وستمگر در جهان است، طبعا حضرت برای دستیابی به این هدف، با دشواری ها وموانعی روبه رو خواهد شد که باید با انجام عملیات نظامی آن موانع را از سر راه بردارد وکشورها را یکی پس از دیگری بگشاید تا بر شرق وغرب جهان چیره گردد وحکومت عدل الهی را در زمین پی ریزد. در این فصل روایاتی دراین باره را به نظر شما می رسانیم.
الف) پاداش مجاهدان وشهیدان
چون هدف از جنگ ها در زمان حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه) نابودی مفسدان وستمگران برای تشکیل حکومت اسلامی در جهان می باشد، شرکت در جنگ در رکاب حضرت قائم (عجّل الله تعالی فرجه) نیز از پاداشی چندبرابر برخوردار است؛ به گونه ای که اگر رزمنده ای یک نفر از دشمن را نابود سازد، پاداش بیست ویا بیست وپنج شهید را دارد. اگر خود به فیض شهادت دست یابد، پاداش بیست وپنج شهید نصیب او می گردد. هم چنین جانبازان وزخمیان آن افزون بر مقامات معنوی از ارزش ویژه ای در دولت امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه) برخوردارند وخانواده شهیدان نیز ارزش ویژه ای دارند.
امام باقر (علیه السلام) خطاب به شیعیان می فرماید: «اگر شما چنان باشید که ما سفارش کرده ایم واز امر ما سرپیچی نکنید، اگر در آن حال کسی از شما پیش از ظهور قائم ما بمیرد، شهید خواهد بود واگر حضرت را درک کند ودر رکاب او به شهادت برسد، پاداش دو شهید را دارد واگر یکی از دشمنان ما را بکشد، پاداش بیست شهید را خواهد داشت».

پیامبر(ص) فرمود” اسلام در غریب ظهور کرد و در آخرالزمان نیز غریب خواهد شد. چه بسیارند مسلمانان که از اسلام جز پوسته ای وارونه بر خویش ندارند.”

از علی (ع) پرسیده شد:” آن زمان چه زمانی است” پاسخ گفته شد:” زمانی است که پست فطرتان همه جا را پر می کنند، بزرگواران کمیاب می شوند، روزگاری است که پادشاهان چون درندگان، تهیدستان طعمه آنان، راستی غارت می شود و دروغ فراوان می گردد. مردمانشان با زبان تظاهر به دوستی دارند اما در دل دشمن هستند. گناه همه جا را فرا می گیرد و علنی به گناه افتخار می کنند و اسلام را چون پوستینی واژگونه می پوشند”( نهج البلاغه . خطبه 108)

نیروهای حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه) از ملّیت های گوناگونی تشکیل شده اند وبه هنگام قیام، با شیوه خاصی فراخوانی می شوند. افرادی که از پیش برای فرماندهی تعیین شده اند، هدایت لشکریان وعملیات جنگی را به عهده می گیرند. سپاهیانی که با شرایط خاصی در ارتش مهدی (عجّل الله تعالی فرجه) پذیرفته می شوند، دارای ویژگی های مخصوص به خود هستند.
تعدادی در کادر اوّلیه حضور دارند وگروهی به ارتش حضرت می پیوندند واز گروهی به عنوان گارد حفاظت نام برده شده است.
در این فصل روایات مربوط به این موضوع را ملاحظه می فرمایید:
الف) فرماندهان سپاه
در روایات، نام افرادی را می بینیم که یا عملیات نظامی خاصی ویا فرماندهی تعدادی از لشکریان به آنان نسبت داده شده است. در این قسمت به نام ها وعملکرد برخی از آنان اشاره می کنیم:

فصل دوم: رهبر قیام

پیرامون انقلاب وقیام حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه) تاکنون مطالبی را بازگو کرده ایم. در این فصل، خصوصیات جسمی، اخلاقی وکرامات آن حضرت را با استفاده از روایات، مورد بحث قرار می دهیم.
الف) خصوصیات جسمی
١. سن وچهره
عمران پسر حصین می گوید: به رسول خدا (صلّی الله علیه وآله) گفتم: این مرد (مهدی) را برایم توصیف کن وشمّه ای از حالات او را بیان فرما. پیامبر (صلّی الله علیه وآله) فرمود: «او از فرزندان من است؛ اندامش چونان مردان بنی اسرائیل سخت وستبر است؛ به هنگام سختی وگرفتاری امّت من قیام می کند؛ رنگ چهره اش به عرب ها شباهت دارد؛ قیافه اش چون مرد چهل ساله می نماید؛ صورتش چون پاره ماه می درخشد؛ زمین را پر از عدل وداد می کند؛ آن گاه که آکنده از ظلم وستم شود. بیست سال زمام امور را در دست دارد وهمه شهرهای کفر، چون قسطنطنیه، روم و… را می گشاید…».
امام حسن مجتبی (علیه السلام) می فرماید: «… خداوند عمر حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه) را در روزگار غیبت طولانی می گرداند. پس از آن با قدرت بی پایانش او را از چهره جوانی کم تر از چهل ساله ظاهر می کند».

 قیام امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه)

روایات مختلفی درباره روز قیام حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه) وجود دارد. در برخی، از نوروز به عنوان روز آغاز قیام، یاد شده است. برخی احادیث دیگر روز عاشورا را روز آغاز قیام ذکر کرده است. در تعدادی از روایات روز شنبه ودر تعدادی دیگر، جمعه، روز قیام تعیین شده است. درهم زمانی نوروز، با عاشورا اشکالی به نظر نمی رسد؛ زیرا نوروز طبق سال شمسی وعاشورا براساس سال قمری محاسبه می شود ویکی شدن این دو امکان پذیر است وهم زمانی این دو روز با جمعه یا شنبه نیز می توان این دسته از روایات را نیز توجیه کرد؛ زیرا اگر سند این روایات صحیح باشد، در این صورت احادیثی که جمعه را روز ظهور حضرت، تعیین کرده است، بر روز قیام وظهور حمل می شود وروایاتی که شنبه را روز قیام می داند، بر استقرار وتثبیت نظام الهی ونابودی مخالفان تفسیر شود.
باید توجه داشت که روایاتی که شنبه را روز قیام می داند، از نظر سند مورد تأمّل است؛ ولی روایاتی که جمعه را ذکر کرده است، از این نظر ایرادی ندارد.
اینک به روایاتی دراین باره توجه فرمایید:
امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «قائم ما اهل بیت، در روز جمعه ظهور می کند».
امام باقر (علیه السلام) می فرماید: «گویا حضرت قائم را می بینم که در روز عاشورا، روز شنبه، میان رکن ومقام ایستاده وجبرئیل نیز جلوی حضرتش ایستاده است ومردم را به بیعت با او فرا می خواند».

فصل چهارم: امنیت پیش از ظهور

الف) هرج ومرج وناامنی
بر اثر تجاوز قدرت های بزرگ، امنیت از میان حکومت های کوچک وملّت های ضعیف رخت بر خواهد بست ودیگر آزادی وامنیت مفهومی نخواهد داشت.
قدرت های حاکم بر جهان آن چنان عرصه را بر ملل ضعیف تنگ می کنند وتجاوز به حقوق ملّت ها را تا آن جا گسترش می دهند که مردم اجازه نفس کشیدن هم نمی یابند.
پیامبر اکرم (صلّی الله علیه وآله) آن دوران را چنین ترسیم می کند: «به زودی امّت ها (پیروان دیگر آیین ها ومکاتب) بر ضد شما وارد عمل خواهند شد؛ آن گونه که گرسنگان به ظروف غذا حمله ور می شوند». شخصی گفت: از آن جهت که در آن زمان در اقلیت به سر می بریم، این گونه مورد هجوم قرار خواهیم گرفت؟ پیامبر فرمود: «تعداد شما در آن زمان بسیار خواهد بود، ولی چون خس وخاشاک روی سیل خواهید بود. خداوند، مهابت وعظمت شما را از دل دشمنانتان خارج ساخته، بر دل های تان سستی خواهد افکند». کسی پرسید:
ای رسول خدا! این وهن وسستی به علت چیست؟ فرمود: «دنیادوستی وناخوش داشتن مرگ».