فضیلت و اعمال ماه رجب
حلول ماه رجب بر حضرت بقیه الاعظم و جمیع محبان اهل بیت ع و شما خوانندگان عزیز مبارکباد
اهمیت ماه رجب
متن اصلی: شرافت ماه رجب در کلام مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی – نویسنده: آیةالله میرزا جواد ملکی تبریزی
این ماه از جهات متعدد اهمیت دارد، از جمله اینکه از ماههای حرام بوده و ولادت امیرالمومنین علیه السلام و بعثت پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در این ماه واقع شده است و شب اول آن يكى از چهار شبى است كه تأكيد به شب زندهداری و عبادت شده است.
پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند:
«در آسمان هفتم فرشتهاى با نام «داعى» وجود دارد که در هر شب اين ماه تا صبح مىگويد: خوشا بحال تسبيح كنندگان خدا، خوشا بحال فرمانبرداران خدا. خداى متعال مىفرمايد: همنشين كسى هستم كه با من همنشينى كند، فرمانبردار كسى هستم كه فرمانبردارم باشد و بخشنده خواهان بخشايش هستم. ماه ماه من بنده بنده من و رحمت رحمت من است. هر كسى در اين ماه من را بخواند او را اجابت مىكنم و هر كس از من بخواهد به او مىدهم و هر كس از من هدايت بخواهد او را هدايت مىكنم. اين ماه را رشتهاى بين خود و بندگانم قرار دادم كه هر كس آن را بگيرد به من مىرسد».
- نوشته شده در آخرالزمان-ظهور, آخرت و قیامت, احادیث و روایت اهل بیت ع, ادیان الهی, اولیاءی الهی, پیامبران الهی, توبه و استغفار, جامعه اسلامی -حکومتهای اسلامی, خودسازی -رذائل اخلاقی-فضائل اخلاقی, دسته بندی محتوایی, دسته بندی موضوعی, دستورالعملهای اخلاقی, شیطان ،شیطان پرستی, عرفان عملی -عرفان نظری, عرفان و سیر و سلوک و خودسازی, علائم اخرالزمان (دجال-سفیانی و..), فیلمهای مذهبی, قرآن(تفسیر و فضیلت و...), متن, معرفت و خداشناسی, معصومین ع, مهدویت (امام زمان عج), ویدئو
فضیلت سخاوت
ضد صفت بخل «سخاوت » است . و آن از ثمره زهد و بی مبالاتی به دنیا است . ومشهورترین صفات پیغمبران خدا و معروف ترین اخلاق اصفیا و اولیاء است . از «معالی » اخلاق ، و صاحب آن پسندیده اهل آفاق است .
چنان که حضرت امیر المؤمنین – علیه السلام – فرمود که : «من جاد ساد» یعنی : «هر که جود ورزید بزرگ گردید» .
فریدون فرخ فرشته نبود ز مشک و ز عنبر سرشته نبود
به دادودهش یافت آن نیکوئی تو دادودهش کن فریدون توئی
از حضرت پیغمبر – صلی الله علیه و آله – مروی است که : «سخاوت درختی است ازدرختهای بهشت ، که شاخهای خود را بر زمین آویخته است . پس هر که یکی از آن شاخها را بگیرد ، او را به بهشت می کشد» .
سخاوت
تعریف و تبیین
1. از حیث لغوی
واژۀ سخاوت از مادۀ «س خ و» و به معنای جود و بخشش میباشد؛[1] لذا سخاوت در مقابل صفت بخل و شخص سخاوتمند را «سخی» مینامند. هر چند که واژۀ «سخی» در قرآن به کار نرفته و به جای آن واژگان دیگری نزدیک به همین معنا چون کرم، احسان، جود و عطا و مانند آن به کار رفته است.
2. از حیث اصطلاحی
از نظر اصطلاح دینی، سخاوت عبارت است از: «ملکۀ بذل مال به مستحق، بدون درخواست سائل و به میزان شایسته به صورتی که حداقل بخشی از نیاز سائل را جوابگو باشد».[2]
مرحوم ملا محسن فیض کاشانی در این رابطه مینویسد:
جود و سخاوت به این است که انسانی کاری برای دیگری انجام دهد و توقع و انتظاری در برابرش نداشته باشد و یا احسان و کمک مالی و یا مانند آن انجام دهد و تنها وجه الهی را در نظر گیرد.[3]
حسن ظن به خداوند داشتن
حسن ظن به خداوند که به معنای امید داشتن به لطف و کرم و عنایات بیحد الهی است، یکی از مهمترین فضائل اخلاقی به حساب میآید که از طرف خدا و انبیاء و اولیاء به انسان سفارش شده است؛ چرا که هرکس آراسته به چنین خصلتی شود، شوق او نسبت به عبادت و ذوقش به سوى آستان دوست فوقالعاده زیاد شده و بیش از پیش به آراستن و پیراستن خود اقدام مىنماید؛ از همینرو این فضیلت اخلاقی در متون روایی و منابع دینی به عنوان صفت مؤمنین، بهترین عبادت و بهای بهشت معرفی شده است؛ اما در مقابل، سوءظن و بدگمانى نسبت به حق تعالی، ثمرهاى جز کسالت نسبت به عبادت و ناامیدى از رحمت حضرت دوست به دنبال نخواهد داشت. بنابراین آدمی میبایست همواره سعی کند تا با ایمان و سلامت قلب و همچنین با بالا بردن معرفتش نسبت به حضرت حق تعالی و امید داشتن به رحمت بیکران الهی، این فضیلت اخلاقی را هر چه بیشتر و بهتر در وجود خود نهادینه کند تا به آثار آن از قبیل خیر دنیا و آخرت و آمرزش گناهان دست یابد.
تعریف و تبیین
«حسن ظنّ» ترکیبی اضافی و در لغت به معنای «گمان نیک و خوشبینی» و در مقابل «سوء ظن» به معنای بدگمانی و بدبینی است.[1]
هنگامی که این واژه در مورد مردم به کار میرود، مفهومش این است که آدمی باید هر کاری که از دیگران سر میزند و جای حمل بر صحت دارد را بر وجه صحیح و نیکو حمل کند؛ مثلاً وقتی که مردی را با زن ناشناسی میبینیم، بگوئیم همسر یا محرم اوست و یا هنگامی که شخصی اقدام به ساختن مسجد یا بنای خیر دیگری میکند، مقتضای حسن ظن آن است که بگوییم این عمل را با انگیزۀ الهی و نیت خیرخواهانه انجام داده است نه به قصد ریا و خودنمایی.
- نوشته شده در احادیث قدسی, احادیث و روایت اهل بیت ع, ادیان الهی, انجیل،تورات،سایرکتب آسمانی, پیامبران الهی, توبه و استغفار, خودسازی -رذائل اخلاقی-فضائل اخلاقی, دسته بندی محتوایی, دسته بندی موضوعی, دستورالعملهای اخلاقی, شیطان ،شیطان پرستی, فیلمهای مذهبی, قرآن(تفسیر و فضیلت و...), متن, معرفت و خداشناسی, معصومین ع, ویدئو
تفاوت سخاوتمندی و کریم بودن
سخاوت و بخشندگی یکی از بهترین فضیلت های اخلاقی است که دارنده آن در جامعه همیشه محبوب و دارای عزت و احترام است و او گویی دایره وسیعی از خویشاوندان را دارد که در همه حال کنارش هستند …

امام علی(علیه السلام) فرمود : رابطه سخاوت از خویشاوندى بیشتر است. (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص 191)
امام (علیه السلام) در این کلام حکیمانه به یکى از آثار مهم کرم و سخاوت اشاره مىکند و مىفرماید: «رابطه سخاوت از خویشاوندى بیشتر است»؛ (الْکَرَمُ أَعْطَفُ مِنَ آلرَّحِمِ).
«اعطف» به معناى مایلتر و بامحبتتر است و از ماده «عطف» (بر وزن وقت) گرفته شده است.
در بعضى از منابع لغت، «کرم» را بخشش توأم با سهولت و بدون سختگیرى گفتهاند، ازاینرو «کریم» کسى است که به راحتى به افراد نیازمند بخشش مىکند.
توجه به این نکته نیز لازم است که در منابع لغت براى واژه «کرم» دو معنا ذکر شده است: نخست جود و بخشش و دوم شخصیت و شرافت و ممکن است که هر دو به یک معنا بازگشت کنند، زیرا یکى از نشانههاى شخصیت و شرافت انسان، جود و بخشش است؛ ولى در هر حال معناى این کلمه در گفتار حکیمانه بالا همان جود و بخشش است.
دانشمندان و شارحان نهجالبلاغه براى این کلام دو تفسیر کردهاند: نخست اینکه تأثیرى که کرم دارد بیش از تأثیر خویشاوندى است، زیرا کرم جزء طبیعت شخص کریم است، ازاینرو بدون هیچگونه تکلفى آن را اعمال مىکند؛ ولى خویشاوندى گاه در حدى نیست که انسان را وادار به سخاوت و بخشش کند، بلکه ممکن است در بعضى از اوقات براثر ترس از سرزنش مردم یا سایر خویشاوندان باشد که چرا فلان کس به برادر نیازمندش توجهى ندارد، بنابراین در بعضى از موارد، کرم خویشاوندان توأم با تکلف است در حالى که کرم کریمان چنین نیست. (بیشتر…)