(بیشتر…)

(بیشتر…)

آداب عمومی اهل سلوک طبق تعالیم حضرت آیت الله کمیلی خراسانی (دامت برکاته) از آیت الحق سید هاشم موسوی حداد (انارالله تربته)

 1 . ابتدا توبه ی نصوح از گناهان ، غسل توبه ، نماز توبه و استغفار به ترتیب عمل روز یکشنبه اول ماه ذی القعده از کتاب مفاتیح الجنان2 . توجه به این شعر :

پیمان سعی مگسل اگر کار مشکل است رهرو اگر ملول نشود ره دراز نیست3 . رو به قبله بخوابد و بنشیند و مطالعه کند4 . همیشه با وضو باشد5 . همیشه خدا را در نظر بگیرد و از غفلت پرهیز نماید6 . همیشه زبانش گویای ذکر خدا باشد ( لااله الاالله ) یا ( یاحی یاقیوم) یا (یامن لااله الاانت) که موجب حیات دل است . البته یکی را بعنوان ذکر دائم و غالب انتخاب کند7 . کم خوری و کم خوابی و کم گویی را پیشه ی خود کند8 . سکوت را با تمرین ملکه ی خود کند9 . از شش یا هفت ساعت بیشتر نخوابد10 . تا گرسنه نشود نخورد و به هنگام خوردن خود را سنگین نکند بلکه با میل به غذا برخیزد11 . از آجیل و تخمه و خوردنی های متفرقه بپرهیزد چون غفلت آور است ( این مطلب بر حسب افراد متفاوت است )12 . همیشه به حالت تشهد دو زانو بنشیند ( در حد امکان )13 . همیشه متوسل به پیامبر و ائمه اطهار صلوات الله علیهم اجمعین باشد14 . دائماً امام زمان عجل الله تعالی فرجه را یاد کند و پیوسته دل خود را به آن حضرت بسپارد15 . حالت بین ترس و امید را در خود حفظ کند (بیشتر…)

این کدام انسان است که، گاهی قرآن می فرماید: انسان بالاتر از مجموعه نظام کیهانی است و کاری از او ساخته است که از آسمانها، زمین و سلسله جبال ساخته نیست. و گاهی همین قرآن می فرماید: کوه بهتر و بالاتر از انسان است و آسمان و زمین از او بهتر هستند. اگر انسان بار امانت را بفهمد و ببرد، از این نظام کیهانی می گذرد و اگر در حد ظلوم و جهول بماند مصداق: «مثل الذین حملوا التوراة ثم لم یحملوها؛ مثل کسانی که تورات بر آنان بار شد آنگاه آن را به کار نبستند.» (جمعه/ 5) می شود. انسان است و بینش مادی او، انسان است و قدرت مادی او، اوست و تن محوری او. به انسانی که فقط در محدوده تن می اندیشد، ذات اقدس اله می فرماید: «لخلق السموات و الارض اکـبر من خلق الناس؛ قطعا خلقت آسمانها و زمین بزرگتر از خلقت انسان است.» (مؤمن/ 57) و در جایی دیگر می فرماید: «انک لن تخرق الارض و لن تبلغ الجبال طولا؛ تو زمین را توان شکافتن نداری و در بلندی نیز به کوهها نمی رسی.» (اسراء/ 37) هرچه گردنکشی کنی به کوه نمی رسی، و هر اندازه پافشاری نمایی زمین را نمی توانی بشکافی، تو یک جرمی هستی در حد هشتاد یا صد کیلو سنگ! زمین و کوه از تو سنگین تر و آسمان از تو بلندتر است، همین قرآنی که می فرماید: انسان از آسمانها گذشته و می گذرد اگر نتواند این بار را به مقصد برساند همین قرآن به او می فرماید: «لخلق السموات و الارض اکبر من خلق الناس» می فرماید: «أأنتم أشد خلقا أم السماء بناها، رفع سمکها فسواها واغطش لیلها وأخرج ضحاها؛ آیا آفرینش شما دشوارتر است یا آسمانی که آن را بنا کرده است، سقفش را برافراشت و آن را درست کرد، شبش را تیره و روزش را آشکار ساخت.» (نازعات/ 28–29) شما بلندترید یا آسمان؟ شما بلندترید یا کوه؟

(بیشتر…)