غنیمت شمردن فرصت ، بخصوص فرصت وقت و زمانی که در اختیار است و بقول معروف فرصت عمر ، سفارش حضرت حق ، و وصیت انبیا و امامان و اولیای خداست ، در این فرصت است که می توان سیئات را تبدیل به حسنات کرد ، و زیبایی را به جای زشتی نشاند و نور را جانشین ظلمت نمود .

اگر فرصت از دست برود و کاری مثبت انجام نگیرد ، و پیک مرگ از جانب خدا برسد ، و چراغ عمر به لحظه ی خاموشی وصل شود ، جایی برای توبه باقی نیست و پشیمانی سود نخواهد داشت .

زمانی که طلحه در جنگ جمل در اثر تیر مروان بن حکم بر زمین افتاد و جان می داد ، چنین گفت : بزرگی از بزرگان قریش را به بدبختی خود ندیدم . این پشیمانی سخت وقتی برای طلحه آمد که دیگر سودی نداشت و فرصت عمر از دست رفته بود و چراغ عمر در حال خاموشی بود ، او نخستین مردی بود که با امیرالمؤمنین (علیه السلام) بیعت کرده بود ، چون علی (علیه السلام) با خواسته ی نامشروعش موافقت نکرد ، و تحریکات معاویه در او کارگر افتاد ، پیمان با آن حضرت را شکست و دنیا و آخرت خود را تاریک کرد .

زنِ نوح و لوط بر مخالفت با شوهران خود اصرار ورزیدند ، و این مخالفت را تا از دست دادن فرصت ادامه دادند تا هر دو با محکوم بودن به عذاب حق از دنیا رفتند .